Στο δρόμο της επιστροφής...

Η αναχώρηση είναι για τις 10 το πρωί.

Στις 8 και μισή αρκετά παιδιά παίρνουν το πρωινό τους. Φαίνονται κουρασμένα, αλλά δεν το βάζουν κάτω.

Ο οδηγός στην ώρα του. Τα παιδιά επίσης. Τακτοποιούνται τελευταίες εκκρεμότητες στη ρεσεψιόν. Τηλέφωνο στη ρεσεψιόν από την υπηρεσία καθαριότητας του ξενοδοχείου. Στο δωμάτιο ... έχει ξεχαστεί ένα τάβλι!

Ο ήλιος έχει βγει, αλλά ο βαρδάρης ξυρίζει. Η βραδινή καταιγίδα έχει αφήσει σημάδια.

Αποχαιρετούμε την πόλη που μας φιλοξένησε απλόχερα τέσσερεις μέρες.

Το κέντρο προς τη δυτική έξοδο ως συνήθως με κίνηση. Δεν βιαζόμαστε. Το πρόγραμμά μας καλά οργανωμένο.

Σίνδος, λαχαναγορά, στροφή προς Βεργίνα (πήγαμε, πήγαμε), στάση στον Πλαταμώνα.

Κίνηση σταθερά προς νότο, Τέμπη, Πηνειός, Λάρισα (άλλη φορά), αριστερά για Βόλο, Μαλιακός, Στυλίδα, στάση στο εστιατόριο "Μακεδονία" για φαΐ.

Είμαστε γουρλήδες. Από πίσω μας άλλα τρία πούλμαν με μαθητές.

Αχ αυτές οι τουαλέτες. Είμαστε και τουριστική χώρα!

Συνεχίζουμε. Υπάρχει αδημονία στην ατμόσφαιρα. "Πότε θα φτάσουμε κύριε;"

Διόδια, συνέχεια διόδια. Νισάφι.

Τελευταία στάση. Σταθμός Πλάζα. Ένας καφές ότι πρέπει τώρα. Φεύγουμε. Ο μισός καφές στα σκουπίδια. Απέναντι στο νόμο του οδηγού "όχι καφέδες στο αυτοκίνητο" όλοι είμαστε ίσοι!

Η είσοδος της Αθήνας με πολύ κίνηση. Ο Αποστόλης προτείνει από την Αττική οδό. Σωστή κίνηση.

6 και είκοσι, ΦΤΑΣΑΜΕ. Ήδη περιμένουν αρκετοί γονείς. Σε πέντε λεπτά έχουν φύγει όλοι, πλην ενός. Σε λίγο ακολουθεί κι αυτός. Το κρύο είναι δριμύ. Ο γιος μου αργεί.

Οι σκέψεις καταιγίδα.

Ευχαριστώ Αποστόλη. Ευχαριστώ Έφη. Ευχαριστώ παιδιά. Ευχαριστώ Μιχάλη. Ευχαριστώ Αλέξη.

Η ζωή συνεχίζεται. ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.